- δόγης
- (λατ. dux). Ανώτατος άρχοντας στις δημοκρατίες της Βενετίας και της Γένοβας. Η πρώτη εκλογή δ. στη Βενετία χρονολογείται το 697. Έκτοτε και έως το 887, όταν η Βενετία απέκτησε και τυπικά την πλήρη ανεξαρτησία της, ο δ. συνέχισε να είναι νομικά εξαρτημένος από την Κωνσταντινούπολη. Ύστερα από μια αποτυχημένη απόπειρα να μετατραπεί η εξουσία των δ. σε κληρονομική μοναρχία, οι εξουσίες τους περιορίστηκαν σημαντικά από την πανίσχυρη ολιγαρχία και η εκλογή τους, αντί να γίνεται από τους αστούς και τον λαό, ανατέθηκε σε περιορισμένο αριθμό μελών του Μεγάλου Συμβουλίου. Το τελευταίο ανέλαβε τη νομοθετική εξουσία και ασκούσε έλεγχο στις διοικητικές ενέργειες του δ. (1172). Το αξίωμα του δ. παρέμεινε και τότε ισόβιο, ενώ σε αυτούς ανήκε η προεδρία όλων των συμβουλίων. Ωστόσο, οι εξουσίες τους περιορίζονταν όλο και περισσότερο. Το 1310 συγκροτήθηκε το Συμβούλιο των Δέκα, το οποίο ήταν ανώτερο από όλες τις αρχές και είχε δικαίωμα να δικάζει ακόμα και τους δ.
Στη Γένοβα, αντίθετα, την εξουσία των δ. εγκαθίδρυσε το 1339 (στο πρόσωπο του Σιμόν Μποκανέγκρα) το Λαϊκό κόμμα, ως άμυνα εναντίον της εξουσίας των φεουδαρχικών οικογενειών. Ωστόσο και εκεί, από το 1528 έως το 1797 που καταργήθηκε o θεσμός, o δ. αποτελούσε, περισσότερο από ό,τι στη Βενετία, κυβερνητικό όργανο της αριστοκρατίας.
«Η στέψη του δόγη», έργο του Γκαμπριέλε Μπάλα. Επί χίλια και περισσότερα χρόνια ο δόγης ήταν ο ανώτατος άρχοντας στη δημοκρατία της Βενετίας. Έως τον 12o αι. εκλεγόταν από τον λαό (Πινακοθήκη Κουερτίνι, Βενετία).
* * *και ντούζης, ο (θηλ. -γισσα και -γέοσα και -γαρέσσα)τίτλος τού ανώτατου άρχοντα τών δημοκρατιών Βενετίας και Γένοβας.[ΕΤΥΜΟΛ. < (βενετ.) doge].
Dictionary of Greek. 2013.